Ziektebeeld | Nekhernia | HMC (2024)

Over Nekhernia

U bent door uw huisarts of door een andere arts verwezen naar de afdeling Neurologie van HMC (Haaglanden Medisch Centrum) voor een afspraak bij een neuroloog. Er is bij u waarschijnlijk een nekhernia geconstateerd. Op deze webpagina vindt u informatie over deze aandoening, de klachten die daarmee gepaard gaan, de anatomie van de nek, de manier waarop de diagnose gesteld wordt en de mogelijke behandelingen. Bij het ontstaan van een nekhernia spelen verschillende factoren een rol. De behandeling zal dan ook per persoon verschillen.

Hernia

Anatomie van de wervelkolom

De wervelkolom is het meest belangrijke onderdeel van het bewegingsapparaat. De wervelkolom bestaat van boven naar beneden uit zeven nekwervels, 12 borstwervels, vijf lendenwervels en het heiligbeen met het staartbeentje (stuitje). Binnen in de wervelkolom loopt van boven naar beneden het ruggenmerg. Het ruggenmerg ligt binnen in een koker van hersenvliezen, de zogenaamde durale zak. Uit het ruggenmerg komen de zenuwen. Deze verlaten één voor één, telkens links en rechts tussen twee wervels, het wervelkanaal. Deze zenuwen geven prikkels door vanuit het ruggenmerg naar het lichaam en van het lichaam weer terug naar het ruggenmerg.
Tussen alle twee opeenvolgende halswervels ligt telkens een tussenwervelschijf. Deze schijf is soepel en elastisch, en fungeert als een soort schokdemper. Bovendien zorgt de tussenwervelschijf ervoor dat de wervels ten opzichte van elkaar kunnen bewegen.

De oorzaken van een nekhernia

Een hernia is een uitstulping van een tussenwervelschijf. Deze uitstulping kan op een zenuw of op het ruggenmerg drukken. Er zijn verschillende soorten hernia’s. De hernia’s onder in de rug komen het meest voor, gevolgd door die in de nek. De precieze oorzaak van een hernia is onbekend, maar een aantal factoren kunnen bijdragen aan het ontstaan ervan, zoals:

• Slijtage van de tussenwervelschijf;
• Een ongeluk of val (een trauma);
• Langdurige overbelasting;
• Een verzwakte aanleg van de tussenwervelschijf;
• Roken.

Slijtage van een tussenwervelschijf is een proces dat bij ieder mens plaatsvindt. Als de tussenwervelschijf afslijt, kan deze gaan uitpuilen. Iedereen kan een hernia krijgen. Waarom dit bij de één wel en bij de ander niet gebeurt, is niet bekend. Uit onderzoek blijkt wel dat roken de slijtage van de tussenwervelschijven kan versnellen.

In de meeste gevallen is er geen exacte verklaring voor het ontstaan van een nekhernia. Waarschijnlijk spelen houding (bijvoorbeeld veel onderuitgezakt zitten) en gebrek aan lichaamsbeweging een rol. Hernia’s en andere rug- en nekklachten kunnen in bepaalde families vaker voorkomen.

Klachten

De plaats waar zenuwen het wervelkanaal verlaten, ligt dichtbij de tussenwervelschijf. Als zich op die plek een uitstulping van de tussenwervelschijf ontwikkelt, kan dat leiden tot beklemming van de zenuwwortel.

Symptomen passende bij een nekhernia kunnen zijn:

• Nekpijn;
• “Schietende zenuwpijn” naar de arm, veroorzaakt door drukverhogende momenten van de beknelde zenuw;
• Tintelingen en gevoelsstoornissen in de arm en voornamelijk in de hand;
• Krachtsverlies van arm- en handspieren;
• Verlammingsverschijnselen van de benen;
• Gevoelsstoornissen in de romp en/of benen;
• Incontinentie van urine en ontlasting.

Vaak ervaren mensen met een nekhernia eerst nekklachten. Deze verschijnselen zijn bijvoorbeeld nekpijn en uitstralende pijn in een arm, soms met krachtvermindering en gevoelsverlies tot in de ledematen.

Afspraak bij HMC en onderzoek

Tijdens uw afspraak bekijkt de neuroloog of u inderdaad een nekhernia heeft. Het kan zijn dat er verschillende onderzoeken gedaan worden. Dit gebeurt zoveel mogelijk op dezelfde dag. Als dit niet kan, maakt HMC met u een afspraak op een datum wanneer het wel kan.

Om aan te tonen dat de pijn in de arm (en de eventuele uitvalsverschijnselen) inderdaad veroorzaakt wordt door een nekhernia, is extra onderzoek door de neuroloog nodig. Door neurologisch onderzoek en door te kijken waar de pijn het sterkst voorkomt, kan de neuroloog nagaan welke zenuw beklemd is. Ook onderzoekt hij op welke plek de hernia zich bevindt. De arts onderzoekt of de pijn toeneemt door bepaalde bewegingen of standen van het been. Ook kijkt hij naar de stand en de beweeglijkheid van de nek en rug. Hij gaat na of er spieren zwakker zijn geworden en of er zenuwen zijn die minder gevoel hebben. Er zijn daarbij drie soorten onderzoek mogelijk om een nekhernia vast te stellen:

• Een MRI scan;
• Een CT-scan;
• Een röntgenfoto.

Hieronder zal kort worden ingegaan op deze onderzoeken.

MRI (Magneet Scan)

In de meeste gevallen is het mogelijk om met een MRI (magneetscan) de diagnose hernia te stellen. Soms heeft de neuroloog meer nauwkeurige informatie over de botstructuren van de halswervelkolom nodig. Een MRI levert dan onvoldoende informatie op.

CT-scan (Computer Tomogram)

Een CT-scan is vooral geschikt om het bot zelf af te beelden. Een CT-scan brengt de botstructuren van de wervelkolom in beeld. De andere delen van het ruggenmerg zijn niet goed zichtbaar. Dit geeft informatie die van belang is bij de keuze van het soort operatie dat nodig is. De CT-scan kan aanvullende informatie verstrekken bij een patiënt die eerder een MRI-onderzoek heeft ondergaan.
Soms is het voor het maken van de CT-scan nodig om met een injectie contrastvloeistof in te brengen. Deze injectie wordt in de arm gegeven.

Röntgenfoto

Met deze foto kan de diagnose hernia niet worden gesteld. Toch is dit vaak het eerste onderzoek dat wordt gedaan bij mensen met nekklachten of verschijnselen van een nekhernia. Deze foto geeft informatie over hoe het bot in de halswervelkolom is opgebouwd. Hiermee is het mogelijk om botafwijkingen, verkeerde stand van de botten of abnormale beweeglijkheid van de halswervelkolom te vinden. Ook slijtage van de gewrichten of de tussenwervelschijven is te zien.

Behandeling

Als u een nekhernia heeft, wordt bekeken of een operatie voor u nodig is. Een operatie is bij een nekhernia meestal niet nodig. De neuroloog van HMC kan u verschillende behandelingen voorschrijven.

De eerste vier tot acht weken na het ontstaan van een hernia zijn de klachten meestal het hevigst. Om deze fase het beste te kunnen doorstaan, schrijft de (huis)arts vaak fysiotherapie en pijnstilling voor. In deze periode is het goed zoveel mogelijk in beweging te blijven. In eerste instantie wordt afgewacht hoe de klachten zich ontwikkelen. 85% van de hernia’s gaat vanzelf over. Pas als de klachten langer aanhouden en niet verminderen, zal de neuroloog u verder onderzoeken.

In een recente studie is aangetoond dat het dragen van een half-harde nekkraag gedurende drie tot zes weken in combinatie met fysiotherapie en pijnstilling in de meeste gevallen leidt tot een afname van de pijnklachten.

Pijnstillende medicijnen

Mensen met een hernia ervaren in de meeste gevallen uitstralingspijn in de arm. Het is belangrijk dat u goede en effectieve pijnstillende medicijnen inneemt. Dit geneest de nekhernia zelf niet, maar zorgt ervoor dat u in beweging kunt blijven.
Om te voorkomen dat u onnodig sterke pijnstillers gebruikt, is er een medicatieschema gemaakt. De huisarts gebruikt dit om de juiste recepten uit te schrijven. U begint met het eenvoudige pijnstillende medicijn Paracetamol. Dit heeft vaak een goed effect als u het regelmatig in de juiste dosis inneemt.

Het is goed om bij hevige pijn op vaste tijden (vier tot zes keer per dag) een tablet Paracetamol in te nemen. Dit is beter dan steeds te wachten tot de pijn te erg wordt en er dan pas één te nemen. Als Paracetamol niet (meer) voldoende helpt, kan de huisarts een ander middel toevoegen (bijvoorbeeld Naproxen, Ibuprofen of Diclofenac). Soms helpt dat ook niet en is de pijn niet te verdragen. Dan is het nodig om Morfine tabletten in te nemen. Meestal is dit niet langer nodig dan enkele weken. Aangezien u zelf de pijn voelt, moet u goed aangeven of de pijn te verdragen is of niet. In overleg met de huisarts kan de pijnstilling worden opgevoerd.

Fysiotherapie

De fysiotherapeut kan u begeleiden in het herstel van de nekhernia. Hij zal zich richten op hoe u om kunt gaan met de klachten. U krijgt inzicht in welke factoren de nekpijn en de symptomen in de arm, zoals de uitstralende pijn en/of tintelingen, verergeren. Bewegingsangst, stress, een verkeerde houding en de gewoonte om u verkeerd te bewegen, zijn voorbeelden van factoren die het herstel belemmeren.
Ook geeft de fysiotherapeut, naast voorlichting en advies, oefeningen om de nek te versterken.

Operatie

Als u een hernia heeft, beoordeelt de neuroloog of een operatie nodig is. Niet iedere nekhernia hoeft geopereerd te worden. De vraag is of uw klachten door een hernia worden veroorzaakt.
De meeste herniaklachten gaan over door fysiotherapie, rust en pijnstillers. Omdat een hernia vanzelf over kan gaan, wordt er niet snel geopereerd. Aan de andere kant is het zo dat bij (te) lang wachten het herstel na een operatie vertraagd kan verlopen. Als u in aanmerking komt voor een operatie, verwijst de neuroloog u naar de polikliniek Neurochirurgie. De neurochirurg beslist uiteindelijk of u geopereerd moet worden.

In het algemeen houdt men aan om niet eerder te opereren dan zes weken na het ontstaan van de klachten. Uitzondering vormen die patiënten bij wie sprake is van een spoedindicatie. Hieronder staan twee situaties waarin wordt overgegaan tot een operatie:

• Relatieve operatie-indicatie: dat is het geval als de patiënt zoveel last heeft van pijn, dat hij/zij hierdoor niet meer goed kan functioneren. Het (subjectieve) klachtenpatroon geeft dan de doorslag, de patiënt zelf geeft aan “dat het zo niet verder kan”. In de meerderheid van de gevallen waarbij wordt overgegaan tot operatie van een nekhernia, gaat het om patiënten die kampen met aanhoudende en/of onverdraaglijke pijn.
• Absolute operatie-indicatie: hiermee wordt bedoeld dat er ernstige of snel optredende toenames van krachtsverlies in de armen of benen optreden (bijvoorbeeld verlammingen). Dit gebeurt door druk van de hernia op een zenuw of op het ruggenmerg.

Vragen

Heeft u na het lezen van deze webpagina nog vragen? Dan kunt u telefonisch contact opnemen met de polikliniek Neurologie in HMC Antoniushove en HMC Westeinde. Dit kan via telefoonnummer 088 979 43 60.

Voor meer informatie over de aandoening kunt u terecht op de websites van de Nederlandse Vereniging voor Neurochirurgie (www.nvvn.org) en de Nederlandse Vereniging voor Neurologie (www.neurologie.nl).

Verhinderd

Bent u op het afgesproken tijdstip verhinderd? Bel dan zo snel mogelijk (uiterlijk 24 uur voor de afspraak) de polikliniek Neurologie om u af te melden. In uw plaats kan dan een andere patiënt geholpen worden. Niet of te laat afgemelde afspraken worden in rekening gebracht.